Bólkur: Tíðindi

Hoyr prædikuna her

Tá ið eg var um átta-níggju ára gamal, fór eg við skúlaflokkinum at svimja í Tofta skúla. Hetta var fyrstu ferð, eg fór at svimja. Eg var sera spentur, kom inn í høllina og hugdi meg eitt sindur um. Fleiri vóru í hylinum, so eg fór út til miðjan hylin og leyp útí. Men eg dugdi ikki at svimja. Eg tveitti við ørmunum, meðan vatnið spruttaði umkring, men sakk bara spakuliga meira og meira niðurí. Eg var í neyð. Brádliga varð ein staður rættur mær. Eg tók í hann og var drigin upp aftur. Eg varð bjargaður úr hesi støðu og helt so fram við at vera í hylinum, men nú í tí endanum, har føturnar rukku niður á botn. Áðrenn eg leyp í hylin hevði eg kunnleika um, hvussu ein svimur. Hvussu ringt kundi tað nú vera, tí tað sá so lætt út hjá teimum, sum dugdu. Jú, eg visti í teori, hvussu gerast skuldi, men gjørdi ikki í verki tað, eg visti.

At hava kunnleika um nakað, merkir ikki, at vit tess vegna gera eftir hesum kunnleika. Hugsa um títt egna lív eina løtu. Hvussu nógv hevur tú ikki kunnleika um, men ikki gert eftir kortini? Tú kanst hava kunnleika um, at tú fært yvirskot á kontuni, um tú brúkar minni enn tú tjenar. Tað er so einfalt. Tú skalt bara lata vera við at keypa tað, tú ikki hevur ráð til. Tú sært, hvussu nógv tú tjenar og brúkar eitt sindur minni enn tað. So verður yvirskot. Hetta er kunnleiki. Men gert tú eftir hesum?

At hava kunnleika um nakað, merkir ikki, at vit gera eftir hesum kunnleika.

Á sama hátt kanst tú hava kunnleika um, at tú tapir teg, um tú eftir minni enn tú brennir. Einfalt, ikki so? Í øllum førum er hetta einfalt í teori, men tað vísir seg ikki at vera so einfalt í verki. Vit hava kunnleika um so nógv ymiskt, men liva samstundis lívið ikki sambært kunnleikanum, men ímóti honum. Undarligt.

Ein dagin kom ein lógkønur til Jesus við spurninginum: “Hvat eigi eg at gera, fyri at arva ævigt lív?” Hetta var ein góður spurningur, sum flestu av Jesu áhoyrarum høvdu. Ja, hetta er ein spurningur, sum flest menniskju í dag eisini munnu hava. Jesus spurdi henda lógkøna, hvat lógin segði um júst henda spurningin. Tann lógkøni kendi væl svarið: “Tú skalt elska Harran, Gud tín, av øllum hjarta tínum og av allari sál tíni og av øllum alvi tínum og av øllum huga tínum og næsta tín sum sjálvan teg.” Hetta var tað rætta svarið og segði Jesus tí, at hann skuldi bara gera eftir tí, sum hann longu visti. Men tann lógkøni var ikki nøgdur við hetta og spurdi: “Hvør er tá næsti mín?” Tá segði Jesus honum og hinum frá søguni um hin miskunnsama Sámáriubúgvan. Ein maður var í neyð, eftir at hava verið bukaður av. Presturin og Leviturin vóru lógkønir menn, sum vistu, hvat tað rætta var at gera. Kortini gjørdu teir ikki eftir tí, teir vistu. Sámáriubúgvin hinvegin, sum neyvan var nakar lógkønur maður í eygunum á prestinum, Levitinum og tí lógkøna við Jesu lið, hjálpti tí neyðstadda. Hann gjørdi tað, lógin kravdi, meðan hinir, sum høvdu so nógvan kunnleika um rætt og skeivt, ikki gjørdi tað rætta. Kunnleikin eina hjálpir nevniliga ongum!

Kunnleikin eina hjálpir ongum!

Trupulleikin er tann, at vit hava nógvan kunnleika, men gera ikki eftir honum. Bæði tá ið tað snýr seg um okkum sjálv, okkara medmenniskju og okkara viðurskifti við Gud. Vit kunnu vita, hvat tað rætta er, men hava so torført við at gera tað rætta.

Men soleiðis er Jesus ikki. Hann ger eftir tí, sum hann veit er rætt. Hann kennir tína støðu og sær tín tørv og tína neyð. Sum miskunnsami Sámáriubúgvin ofraði hann seg sjálvan, soleiðis at tú skuldi verða bjargað/ur úr tíni neyð.

Tá ið staðurin varð rættur mær í svimjihylinum, spurdi eg ikki eftir, hvør rætti mær hann. Tað var líka mikið, hvør rætti mær stavin. Sakin var, at ein staður var rættur mær í løtuni, eg var í neyð. Eg tók í stavin uttan at hugsa um persónin aftanfyri. Menniskjað í neyð spyr ikki eftir, hvør hjálparin er. Hvussu hann sær út. Hvat hann heldur. Hvussu hann livir. Hvat hann ger. Frælsið at spyrja, hugsa og velja hevur ikki tann neyðstaddi, men tann, sum sær tann neyðstadda. Tí er tað óhugnaligt at vita, at eg við mínum kunnleika at gera væl mangan velji ikki at gera tað kortini. Kunnleikin eina hjálpir ongum! Eg eigi at elska medmenniskjað, sum Jesus ger! Tað er ikki bert í huga, men í verki.

Tað er óhugnaligt at vita, at eg við mínum kunnleika at gera væl mangan velji ikki at gera tað kortini.

Tú ert ikki góð/ur, tí at tú gert tað góða. Tú gert tað góða, tí eg ert góð/ur! Tað er tann broytingin, Jesus ger í lívinum hjá einum menniskja.

Hevur tú verið í neyð likamliga, sinnisliga, andaliga? Hevur tú síðani upplivað, hvussu Jesus bjargaði tær? At æviga lívið er vunnið við at Jesus rætti tær stavin, sum bjargaði? Hvussu broytir tað tína hugsan og tín levnað mótvegis tínum medmenniskjum?

Ger nú tað, tú veitst er rætt!

Um fáar vikur byrjar PODAS aftur. Tað verða ymiskir flokkar og í høvuðsstaðarøkinum verður tað í kjallaranum í vesturkirkjuni. PODAS 1 verður mánakvøld kl. 17.30-19.30 og PODAS 2 verður týskvøld kl. 18.00-20.00.
Meira kann lesast á trubodin.fo.

Sunnudagin 1. septembur kl. 11.00 verður barnagudstænasta á Argjum. Derhard Jógvansson verður prestur. Derhard fer m.a. at tosa um stremban eftir at gerast eitt betri menniskja, betri lív og um tað ber til at vinna sær himmalin! Meira um tað sunnudagin.
Eftir gudstænastuna verður kirkjukaffi.

So er summarfrítíðin liðug, skúlin er byrjaður aftur og tað sama ger sunnudagsskúlin nú sunnudagin 25. august.
Gudstænastan byrjar kl. 11.00, har øll eru samlaði. Eftir trúðarjáttanina og sangin “Í sunn’dagsskúla fari eg” fara børnini uppá loftið, har sunnundagsskúlin er. Øll eru sjálvsagt hjartaliga vælkomin!
Eftir gudstænastuna er kirkjukaffi.

Prædika av Derhardi Jógvansyni í Argja kirkju 7. juli 2019.

Prædikan kann lesast við at trýsta á her.

Sunnudagin 9. juni var útferðin til Skótahúsið við Løkin. Dagurin byrjaði við familjugudstænastu, har Bergur D. Joensen var prestur. Gentukórið Døggdropar og klovnurin Bubu luttóku eisini. Eftir gudstænastuna var farið til Skótahúsið við Løkin, har døgurðin bíðaði. Borðreitt varð við stoktum marineraðum búffum, stoktum marineraðum høsnarungabringum, rómabakaðum eplum, salat, pylsum, og burgarum við tilhoyri. Tað smakkaði, sum vera man, sera væl og mett og væl sett bleiv gjørt klárt til eina postarenning.
Har vóru ymiskir postar at royna seg, so at øll sluppu at royna seg. Minustrúkari, leggja klæðini í eitt rað, vurderað vekt og longd á ymsum tingum, byggja lego, lata seg í stuttlig klæði, stápla bikar og ganga við bindi fyri eyguni gav alt mangar avbjóðingar, sum skuldu loysast í felag.
Drekkamuður var klárur, tá postarenningin var liðug, og eftir tað var ein spurnarkapping, har somu bólkar sum í postarenningini royndu seg.
Ein sera hugnaligur dagur, sum vit kunnu vera takksom fyri. Myndir av degnum kunnu síggjast við at trýsta á her!

Hvítusunnudag verður familjugudstænasta kl. 11.00 við Bergi D. Joensen, presti. Hetta verður ein eitt sindur øðrvísi gudstænasta, har klovnurin Bubu luttekur og gentubólkurin Døggdropar syngja.
Talvan gongur fyri Føroyska Bíbliufelagið.

Hetta er eisini dagurin, har sunnudagsskúlin fer sína útferð, og eins og í fjør gongur leiðin til Skótahúsið við Løkin. Vit vórðu sera heppin við veðrinum í fjør, har nógvar D-vitaminir komu innanbora gjøgnum dagin. Vit vóna, at veðrið verður gott, men húsið er stórt og praktiskt, so tað eru nógvir møguleikar, um veðrið verður keðiligt.

Vit fara at grilla døgurða, har øll eru vælkomin at luttaka. Allarbest er, um tit siga við onkran í sunnudagsskúlanevndini ella trýsta á “eg fari” í tiltakinum á Facebook, so at vit vita nøkunlunda, hvussu nógv koma at eta.
Umframt tað verður ymiskt til gaman og álvara og sjálvandi eru øll hjartaliga vælkomin!

Í vikuni fær Vesturkirkjan spennandi vitjan við dananum Peter Damgaard-Hansen. Hann er aut. psykolog og par-terapeutur.

Petur skrivar m.a.:

Skalt tú veruliga gera sátt krevst ein máttmikil og grøðandi tilgongdir, sum krevur arbeiði og økt sjálvsinnlit hjá báðum pørtum í ósemjuni. Eg leggi dent á sanna sáttargerð, og hvussu hetta kann gerast í roynd og veru.

Um Petur Damgaard-Hansen

Petur hevur arbeitt við menniskjum í fleiri enn 35 ár og er serfrøðingur í parterapi og sáttargerðar-arbeiði. Hansara fakliga tilgongd tekur støði í einum samspæli millum likamliga, sálarliga og andaliga heilsu.

Petur fer at hava hesar fyrilestrar í Vesturkirkjuni:

Mikukvøldið 22. mai kl. 19:30 – 21.30

Evnið: At gera sátt og semju í sambondum. Her verður hugsað um okkara relatiónir hvør við annan. Øll eru vælkomin.

Leygardagin 25. mai kl. 14:00 – 16:30

Evnið: Kynstrið at liva tað góða hjúnalagið. Her verður m.a. gjørt upp við skeivar væntanir, vit hava fyri hjúnalagið. Øll eru vælkomin.

Til ber at lesa meira um Peter Damgaard-Hansen á hesum heimasíðum:

Baggrund

Heftið ”Forsoningens pris” eftir Peter fæst fyri kr. 50,- og fyri trý hefti er prísurin kr. 100.

Tiltøkini eru ókeypis. Til ber at lata eina gávu.

VESTURKIRKJAN

v. Bergi D. Joensen, presti

Sunnudagin 5. mai kl. 17.00 verður familjumøti við Tóru Norðgerð úr Leirvík. Vit byrja við einum felags nátturðabita, so at vit eru væl fyri til at taka ímóti tí, sum vit fara at hoyra og syngja um.
Vit gleða okkum at síggja so mong sum gjørligt!
Øll eru hjartaliga vælkomin!

Leygardagin 16. mars kl. 13.00 skipaði sunnudagsskúlin á Argjum fyri loppumarknaði. Ágóðin fór til SIMBA-arbeiðið hjá Heimamissiónini. Tað er alt arbeiðið, sum hevur børn og familjur at gera.
Tað varð lýst við loppumarknaðinum í góðari tíð, og nógv brúktu møguleikan at stuðla við ymsum lutum. Eisini bleiv stuðla við lagkøkum, sum blivu seldar saman við einum kaffi- ella tekoppi.
Nógv stóðu klár, tá loppumarknaðurin byrjaði kl. 13.00. Tað bleiv selt til kl. 16.00, og mong brúktu eisini møguleikan at keypa sær ein kaffimunn. Møguleiki var at keypa lagkøku, vaflur og ymiskt annað gott til góman.

Alt bleiv ikki selt, men okkurt er blivið selt á Rótikassanum síðani loppumarknaðin.
Endamálið var sum sagt at samla pening inn til SIMBA-arbeiðið, og tá tað alt er blivið talt saman, vóru innsamlað einar 10.300kr. Tað eru vit sera takksom fyri og takka hjartaliga øllum teimum, sum á ymsan hátt stuðlaðu, bæði við lutum og við at hjálpa til í køkinum, við at selja osv.
Hjartaliga takk fyri!